Dıgıl dıgıl...

Yeğenimle oyun oynuyoruz.

Yeğenim henüz bir ve buçuk yaşında.

İki buçuğundan gün almış da diyebiliriz.

(Neyse.)
Bir ara duruyor, suratıma bakıyor dik dik ve dile geliyor:

- Dıgıl dıgıl!
- Ne?
- Dıgıl dıgıl!
- Anam! Sen nerden biliyorsun la "dıgıl dıgıl" meselesini?

Sonra oyuna geri dönüyor yeğenim.
(Aferin ona.)

Avanak Avni ve Oğuz Aral'a selam çakıyor afacan daha bu buçuk yaşlarında.
Oğlan dayıya çeker zaten!

(Dıgıl dıgıl...)