22 Ekim 2010 Cuma

3 yorum:

  1. Seni çok mu yalnız bıraktılar sevgilim? cümlesinden sonra şunları yazmak geldi içimden(ne de olsa bir Atay okuyucusu olarak çok içliyimdir):
    Yalnızlık aslında korkunun bir çeşididir. Korkularını yenseydi Atay belki de bize bir "Korkuyu Beklerken"i armağan edemeyecekti. İyi ki korkuları varmış. İyi ki yalnızlık onun için dipsiz bucaksız bir sızıymış. İyi ki sırf bu yüzden Tutunamamış ve iyi ki "bat dünya bat" ya da "inşallah kör olursun da milli piyango bileti satarsın" diye hezeyanlar geçirmiş.
    Aslında Atay hep korkmuş. Çok korkmuş. Babası kılıklı olmaktan korkmuş, tutunamamaktan kormuş, insanların içinde olamamaktan korkmuş, insanların içinde olmaktan korkmuş.
    Neden Oğuz Atay demek yerine Oğuz Korkmuş diyemiyormuşuz. Bana ne! Ben diyeceğim işte. O benim için Korkunun yazarı.
    Sevgilerimle,Korkularımla

    YanıtlaSil
  2. Vizontele'den "artist Fikri" olsa, aynı senin gibi hitap ederdi: "Asıl ismi Oğuz; arkadaşları da Oğuzcuğum diyor... Yalnız kaldığımız zaman da ben "korkma" diyorum... Ya o kadar güzel ki..."

    YanıtlaSil
  3. Doğunun bir kelimesi bin korku.
    Oğuzlaşmayalım lütfen :)

    YanıtlaSil